Συμπόνια Η ιδιότητα του ευγενικού και καλοσυνάτου ανθρώπου

Kiriaki Sevasti – Kunda Quantum  Συντάκτης Κυριακή Σεβαστή  10/02/2021

Η συμπόνια ρέει μέσα από τον θεϊκό εαυτό. Ο άνθρωπος που είναι συνδεδεμένος με τη θεϊκή του φύση, τους συμπονά όλους, καθώς και όλα τα όντα γύρω του. Δεν ξεχωρίζει ποιόν θα συμπονέσει, γιατί θέλει το καλό και την ευτυχία όλων. Είναι ενωμένος με την αγάπη. Η συμπόνια είναι θεραπευτική και αυτός που συμπονά το γνωρίζει. Αποφεύγει να προκαλέσει πόνο, επειδή και ο ίδιος πονά ή είχε πονέσει στο παρελθόν. Ίσως να αναζητούσε και αυτός συμπόνια από τους συναναστρεφόμενούς του. Συνειδητοποιώντας αυτή την ουσία και το βάθος που έχει η συμπόνια, αντιλήφθηκε πως οι εσωτερικές πληγές των ανθρώπων, βασίζονται στην έλλειψη της αγάπης και της κατανόησης.

Ο άνθρωπος που συμπονά είναι ανθρωπιστής

Με την πρόθεση για προσφορά και την ανακούφιση των συνανθρώπων του, θέλοντας να μοιραστεί την αγάπη, η οποία προέρχεται από τον Δημιουργό, αποδέχεται τις πικρίες και τις επιθέσεις αυτών, γεμίζοντας με συμπόνια την καρδιά του. Ακόμη και στις προσβολές δεν αντιδρά, γιατί του είναι γνώριμος ο θυμός και ο πόνος αυτών των ανθρώπων. Ξέρει ότι αυτά τα συναισθήματα μπορούν να καταστρέψουν, επειδή πολλές φορές φέρουν μέσα τους εκδίκηση. Και επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς, δέχεται, κατανοεί, αποδέχεται και συμπονά. Γνωρίζει την αρμονία, τον συντονισμό και την ενότητα του όλου. Ξέρει ότι οι πληγωμένοι άνθρωποι θεωρούν πως είναι διαχωρισμένοι, από τον ίδιο τους τον εαυτό, από τους γύρω τους και από τον Δημιουργό τους. Τους αντιμετωπίζει με σεβασμό και με τη γνώση αυτής της αλήθειας. Γεφυρώνει το χάσμα με τη στοργή του.

Ο άνθρωπος που συμπονά είναι ανθρωπιστής. Συνειδητοποιεί πως όλο αυτό το δράμα που υπάρχει στους ανθρώπους συννεφιάζει την εσωτερική τους λάμψη. Δεν θέλει να ανακυκλώνει την παλιά ενέργεια της εμπάθειας και έτσι αντιμετωπίζει τους άλλους όπως θα ήθελε να αντιμετωπίζουν οι άλλοι αυτόν. Οι αντιξοότητες μας διδάσκουν την πνευματική ανάπτυξη και την αυτοκυριαρχία. Αν θέλουμε να πλησιάσουμε περισσότερο τον Θεό, (τον Δημιουργό, το σύμπαν, το κβαντικό πεδίο), πρέπει να είμαστε καλοσυνάτοι και ευγενικοί με όλους.

 

Η συμπόνια στις ανθρώπινες σχέσεις

Όλοι αλληλεπιδρούμε με τις συγγενικές, με τις συντροφικές και με τις φιλικές μας σχέσεις. Αυτές μας υποστηρίζουν, μας βοηθούν και μας εξελίσσουν, για αρκετά χρόνια της ζωής μας. Λόγω, δικής μας ανασφάλειας και πικρίας παρασυρόμαστε από μια στιγμή, δεν συγκρατούμε την επιθετικότητά μας και ξεσπάμε πάνω τους. Πολλές φορές αυτά τα ξεσπάσματα είναι σαν ξαφνικές, σφοδρές θύελλες, αλλοιώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Οι άσχημες λέξεις που ξεστομίζουμε, καίνε εσωτερικά τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω. Ας φανταστούμε τον εαυτό μας, σαν είναι ένα δέντρο ενός πανέμορφου και καταπράσινου δάσους και οι υπόλοιποι γύρω μας να είναι παρόμοια δέντρα με εμάς. Και εμείς, σε μια στιγμή, το καταστρέφουμε βάζοντάς του φωτιά. Η φωτιά καίει εμάς, αλλά και τα γύρω δέντρα. Έπειτα, ίσως να το μετανιώσουμε, αν σκεφτούμε υπομονετικά. Άλλες φορές, το εγώ παίρνει την ισχυρή του θέση και δεν υποχωρούμε. Το αποτέλεσμα είναι η αλλοίωση της σχέσης, επειδή εμείς το επιλέξαμε. Ενδεχομένως, να επέλθει η απομάκρυνση, ο χωρισμός, επειδή κάποιοι δεν μπορούν να ζουν μέσα σε θύελλες.

 

Πώς να έχουμε περισσότερη συμπόνια

Η εγκάρδια καλοσύνη – η συμπόνια, εμπεριέχει την υπομονή. Είναι απελευθερωτική και γαλήνια. Αυτές οι ποιότητες, βοηθούν να κατανοήσουμε ότι όλοι είμαστε μέρος ενός δάσους και είμαστε μέρος του Δημιουργού.

Όταν μας κρίνουν κακοπροαίρετα και εμείς είμαστε ευγενικοί απέναντί τους, τότε μετουσιώνουμε την απρεπή εισβολή τους, με ένα χαμόγελο και ένα λουλούδι. Έτσι δεν παίρνουμε προσωπικά την κριτική τους, αντιθέτως χαμογελάμε με συμπάθεια. Δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητο να συμφωνούμε με όλα όσα λένε και σε περίπτωση που διαφωνούμε, παραμένουμε ήρεμοι. Εάν, κάποιος αποφασίσει να βελτιωθεί μπορεί να ξεκινήσει με μια ειλικρινή συγγνώμη σε αυτούς που αδίκησε ή πλήγωσε. Μιλώντας ευγενικά και γνήσια από την καρδιά. Έπειτα οι αντιδράσεις του να μην είναι επιπόλαιες, αλλά να επιλέξει με σύνεση. Κάνοντας μια παύση στην απάντηση που θα δώσει στον απέναντί του και να διαλέξει τον τρόπο απόκρισής του. Θα είναι με λόγια αγανάκτησης ή με λόγια κατανόησης;

Αύξηση της Συμπόνιας

Επικοινωνία με αγανάκτηση ή με κατανόηση;

Πολλές φορές στις μεταξύ μας σχέσεις δεν επικοινωνούμε με κατανόηση. Περιμένουμε μια απάντηση, περιμένουμε ένα τηλέφωνο και ανυπομονούμε για την απόκριση. Περιμένουμε το ενδιαφέρον του άλλου για ένα σπουδαίο γεγονός που έχει συμβεί. Περιμένουμε μια καλή κουβέντα. Όταν δεν λαμβάνουμε αυτό που περιμένουμε, τότε αγανακτούμε. Και ξεκινά η εσωτερική ταραχή, η οποία φέρνει την απότομη έκρηξη. Γιατί η δυσανασχέτηση και ο θυμός έχουν πάρει τη θέση τους.

Δυστυχώς δεν κατανοούμε τον άλλον, να σκεφτούμε ότι ίσως δεν πρόλαβε, ίσως είχε πιο σημαντικά πράγματα να διεκπεραιώσει, ίσως να του διέφυγε (άνθρωπος είναι και αυτός, όπως και εμείς πολλές φορές έχουμε ξεχάσει διάφορα). Όταν μπαίνουμε στη θέση του άλλου, χωρίς να κάνουμε υποθέσεις τότε θα επικοινωνούμε με περισσότερη κατανόηση, με περισσότερη αγάπη και με περισσότερη σωφροσύνη.

Η κατανόηση θα διαμορφώσει μια άλλη πραγματικότητα, από αυτή που ενδεχομένως υπήρχε.

Με μια συμπονετική αγκαλιά όλα λύνονται, γιατί ενώνονται οι καρδιές και τότε σιωπηλά συνεννοούνται οι ψυχές μας.

Το να μπορούμε να κάνουμε τους άλλους χαρούμενους, μέσω της καλοσύνης και της συμπόνιας μας, είναι ένα σημάδι μεγαλοπρέπειας. Να νιώσουν τη συμπαράστασή μας, την τρυφερότητά μας, την εμπιστοσύνη μας.

Η συμπόνια μοσχοβολά σαν την Άνοιξη και διαποτίζει τα πάντα στο πέρασμά της.

 

 

5 τρόποι συγχώρεσης για να βρούμε τη γαλήνη

Η καχυποψία και η δυσπιστία των ανθρώπων

5 τρόποι για να απαλλαγούμε από την κριτική